Hoog bezoek

Wowie! Zo veel aan de hand in de maand februari en we zijn nog niet eens klaar.

Het belangrijkste en leukste deze maand begin ik dan maar mee. Ik had hoog bezoek!
Jawel, jawel! Pap en mam kwamen eindelijk langs! :D
Dat is op zich stiekem al een beetje spannend want na PRECIES een half jaar elkaar niet gezien te hebben in het echt is het toch wel heel leuk om alles te kunnen bespreken en laten zien waar je het dan over what's app en skype altijd over hebt.
Maar toen… toen begon uit het niets.. snowmageddon. Of Snowpocalypse. Whatever you like.
Leuk hè, lekker overdrijven? Laten Amerikanen nu de koning zijn in overdrijven. Onverslagen heersers. Maar ondertussen bezorgde mij dat wel haast hartkloppingen en angstzweet op de rug (nouja.. ;) )
Zéker nadat ik de site had bekeken van Dulles Aiport en de ene na de andere vlucht gecanceled was. SHIT. (Dit begon op woensdag middag zo’n beetje mijn tijd 3 uur). Op de link kun je zien waar ik het over heb (note: Op het moment van foto maken was nog géén sneeuwvlok gevallen..)
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-WZPJ8FKH.jpg

Oké dan gaan we schiphol checken. Hmm, die zegt nog niets. Zo ging dit dus door tot een uur of 11 ’s avonds mijn tijd. Toch echt tijd om naar bed te gaan. En het was nu toch best wel hard aan’t sneeuwen ook. Het was al vastgesteld dat de scholen dicht zouden zijn (oh wat een verrassing, alweer). Schiphol zei nog steeds niet. Dan maar een emailalert instellen.
Ik werd wakker rond een uur of 4 ’s nachts.. ‘Even schiphol checken’. Niets.. alles vliegt nog. Hmm. Ik werd wakker om iets voor 8, want heuj! Ik was vrij, want de hele overheid hier was natuurlijk ook gesloten.. en ojee.. dat is toch best wel erg veel sneeuw voor Amerikaanse standaard. (Give and take 30 cm). Maar, vrees niet. Alles ging goed, en toen ik mijn telefoon checkte zag ik het gewenste whatsappje met de standaard ‘kijk ik zit in het vliegtuig foto’! Wooptiedoo! Nu kon ik eindelijk met rust mijn boek uit lezen. :’)

De dag afgewacht en rond een uur of 3 was ik op het vliegveld. Half uurtje vertraging, maar ik kon in m’n handen klappen awnt zo’n75% van de internationale vluchten was geannuleerd. (Laten we maar niet spreken over de binnenlandse vluchten).
En daar waren ze dan! Haaa wat leuk. Knuffels en gelijk praten.
Het was een geweldig leuk weekend! Ondanks dat ik stress had in de auto met het terugrijden naar huis (weg uiteraard kwijt + nieuwe sneeuw) en nog een paar andere keren (weer de weg kwijt.. uiteraard. Geen gevoel van richting). Maar het was ontzettend leuk om allerlei dingen te laten zien die ik normaal doe hier of wat ik eet of wat dan ook.
Als ik het over een bepaalde kroeg heb, of vriendin.. nu hebben ze er beeld en geluid bij!
We hebben véél gegeten. Zo moesten ze natuurlijk Nicole ontmoeten en dat was een gezellige dubbeldate ;) op valentijnsdag.. en Café Rio (mexicaans) moest geproefd worden evenals Cheesecake Factory en Withlows (burgers).
Uiteraard vele bezichtingen gedaan en de benen onder het lijf uit gelopen op weg naar het Witte Huis, Capitol, Arlington Cemetery, Tyson’s Corner, museums en Georgetown.
Uiteraard werd de koffer ook bij mij uitgeladen met al het lekkers eten uit NL en ik kan inmiddels mijn eigen distributiecentrum beginnen zoveel is het. HAH.
In plaats van ‘’the box of shame’’ heb ik nu een ‘’shelf of shame’’. (= alle snoepjes die je eigenlijk niet eten wilt omdat je op de lijn wilt letten. :’) )

Maandag was het dan weer tijd om afscheid te nemen en vervolgden ze hun trip naar wonderlijk New York City.. (Wat totaal niet te vergelijken is me DC!)

Toen begon mijn werkweek weer op dinsdag en nu is het alweer bijna het einde van de week en komt de moeder en broer van Nicole morgen op bezoek en kunnen we de rollen omdraaien. Dan ga ik met hen uit eten en mag zij rondje DC doen, haha.

Zoals ik al eerder zei, afgelopen week was het precies 6 maanden geleden dat ik in het vliegtuig stapte.
Over 2 dagen zit ik precies op het zelfde aantal dagen in USA als dat (omg, ik word Weerts? De Pabo heeft me aangestoken.. Als dat..) ik naar huis ga. Namelijk 198 dagen. Om dat te vieren zijn hebben mijn hostparents me gister mee uit eten genomen naar een Koreaan! (Nicole paste op ‘’mijn kinders’’ ha!). Leuke ervaring. Ze bbq-en voor je neus en je krijg allerlei specialiteiten te eten.. die ik braaf geproefd had.. Ondanks dat ik het een vet ranzig idee vond dat ik ‘rottende sla’ was aan het eten. Koreaanse delicatessen. Wooptiedoo.
Waarom koreaans? Mijn hostmom heeft een jaar in zuid-korea gewoond toen ze daar in het leger zat. En ach, ik had het nog nooit gehad en zo heb je weer nieuwe ervaringen toch?
Op dat gebied doe ik hier veel nieuwe dingen en ervaringen op met eten. Ik drink inmiddels rode wijn, eet zonder mokken zalm.. en zo waren er nog een paar kleine dingetjes.
(Nee, ik eet nog steeds geen olijven of geitenkaas).

Ik heb besproken met mijn hostfam dat ik één week eerder stop met werken. I.p.v. 12 augustus wordt dit 5 augustus, zodat ik direct samen met Nicole kan beginnen met reizen. Ik zal dus ook eerder terug zijn.. (rond 4 september i.p.v. 12 september).
Mandy komt dan ook lekker langs voor 2 weken om mee te reizen!

Over 29 dagen ga ik overigens met Nicole naar Miami! Wuhuuu.. vliegtickets zijn geboekt. 10 dagen genieten van zon, zee en strand. Daar heb ik toch wel behoefte aan ;) Zeker na die poep-winter hier die maar niet ophoudt.

Even denken.. volgens mij heb ik alles dan een beetje.
Februari is alweer bijna over! Dat is echt omgevlogen! Grappig om te zien hoe de tijd gaat. Vorig jaar rond deze tijd was ik nu net aan mijn blokstage begonnen.. en nu zit ik hier! (En zo klaagde ik vorige maand dat het zo sloom ging.. en nu.. ;) )

OH! Bijna vergeten.. dan moet ik ook nog even vertellen hoe tof het was om in Withlows te zitten 8 februari waar ze een kei groot beamer scherm hadden om de herhaling te zien van de mannen 5000? meter waar we onze eerste clean sweep wonnen! HA mocht ik ook even heftig patriottisch zijn.
Wat een super goede OS voor ons! Whooo
#Orangeisthenewgold!

Make each day count – Jack Dawson, Titanic.